Kupiec
Kupiec (Kaufmann) w rozumieniu niemieckiego prawa handlowego to przedsiębiorca, który prowadzi handlową działalność gospodarczą (Handelsgewerbe) przy czym pod handlową działalnością gospodarczą należy rozumieć każdą działalność gospodarczą (Gewerbe), która wymaga profesionalnej organizacji zakładu (kaufmännisch eingerichteter Geschäftsbetrieb) – tutaj chodzi przede wszystkim o podwójną księgowość (doppelte Buchführung) a więc bilansowanie (Bilanzierung). Nie jest natomiast konieczne, aby działalność gospodarcza polegała na kupowaniu i sprzedawaniu towarami lub usługami, jak potocznie jest rozumiane pojęcie kupiec.
Niemieckie prawo handlowe zna różne rodzaje kupców.
Rodzaje kupców
Faktyczny kupiec (Istkaufmann) to przedsiębiorca, który spełnia wyżej wymienionych kryteriów. On staje się kupcem przez samo prowadzenie handlowej działalności gospodarczej. On ma obowiązek rejestracji w rejestrze handlowym (Handelsregister). Wpis jest natomiast tylko deklaracyjny. Jeżeli nie dokona rejestracji, sąd rejestracyjny może zmusić go do tego przez nakładanie grzywień (Zwangsgeld).
Kupcem z wyboru (Kannkaufmann) to przedsiębiorca, który nie spełnia wyżej wymienionych kryteriów, ponieważ jego działalność gospodarcza jest zbyt mała. On ale może stać się kupcem przez rejestrację w rejestrze handlowym, która dla niego jest dobrowolna i konstytutywna. Jeżeli dokona rejestracji, to stanie się pełnoprawnym kupcem z wszystkimi prawami i obowiązkami, które są z tym związane.
Kupcem z wyboru może stać się też przedsiębiorca, który prowadzi działalność rolniczą lub leśnictwo. Tak samo jak mały przedsiębiorca rolnik lub leśniczy stanie się pełnoprawnym kupcem przez rejestrację, która dla niego jest dobrowolna i konstytutywna.
Kupcem przez formę prawną (Formkaufmann) są spółki handlowe oraz niektóre inne osoby prawne. Dotyczy to przede wszystkim ale nie tylko spółki jawne (offene Handelsgesellschaft), spółki komandytowe (Kommanditgesellschaft), spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Gesellschaft mit beschränkter Haftung) oraz spółki akcyjne (Aktiengesellschaft).
Niemieckie prawo handlowe zna jeszcze kupców fikcyjnych (Fiktivkaufmann) oraz kupców pozornych (Scheinkaufmann). Kupiec fikcyjny to osoba wpisana do rejestru handlowego jako kupiec, mimo że nie spełnia przesłanek do wpisu. Kupiec pozorny to osoba udająca, że jest kupcem, która nim ale nie jest. Kupiec fikcyjny i kupiec pozorny nie mogą się powołać wobec obrotu prawnego na to, że nie są kupcami. Dotyczy to przede wszystkim obowiązków wynikających z prawa handlowego oraz odpowiedzialności cywilnej.